Anton Hofslot Birkstraat 133a

Gepubliceerd 12-01-2005

Vandaag in Verdwenen Soest een foto van de bijna een eeuw oude boerderij van de Hofslots aan de Birkstraat 133. De eerste bewoner was Piet Hofslot, geboren in boerderij het Lange Huys op een steenworp afstand. Hofslot liet de boerderij in 1907 bouwen en hij boerde al een poosje toen hij trouwde met Martje Stalenhoef uit Eemnes. Piet was bestemd om het boerenbedrijf van zijn vader op te volgen maar het boeren zat niet zo in hem. Hij had liever een ander vak gekozen. Ook in de liefde was een keuze maken voor Piet blijkbaar moeilijk, Hij kreeg laat verkering en het verhaal gaat dat zijn zwager Piet van ‘t Klooster (Piet de Kruk) een rol heeft gespeeld bij het koppelen van bruidegom en bruid. Martje zijn vrouw bleek een echte boerin. Piet en Martje kregen negen kinderen, drie zoons en zes dochters. Het gezin had veel met ziekte te kampen. Ook vader Piet had een relatief zwakke gezondheid voor het zware boerenwerk. Begin jaren dertig verpachtte hij om die reden zijn boerderij aan Marinus Wijntjes . Piet liet tegenover de boerderij een nieuw huis bouwen (Birkstraat 130-130a) en ging zich daar bezighouden met pluimvee als specialiteit. Ondanks de zwakke gezondheid werd Piet 89 jaar; hij overleed in februari 1978. Zijn vrouw Martje overleefde hem ruim vijf jaar en overleed in juni 1983.

De oude boerderij op Birkstraat 133 werd nadat de pacht van Wijntjes was verlopen, overgenomen door de tweede zoon van Piet en Martje, Jaap Hofslot (1923-1994), Jaap trouwde in 1950 met Nel Kuijer . Nel kwam van de bekende boerderij ‘t Klooster in Soest, waar nu Herman van Veen woont.
Jaap en Nel kregen vier kinderen, alle vier jongens. Jaap Hofslot ,de tweede generatie was eigenlijk meer een keuterboer die het boeren meer als een hobby zag. Een doodgoeie man. Hij was erg verknocht aan zijn boerderij, innig gehecht aan zijn koeien varkens en kippen. Ging nooit met vakantie maar werkte dan nog liever in zijn tuin. Jaap liet alles bij het oude en veranderde nooit iets aan de boerderij. Hij overleed in 1994. Jaap was de laatste boer.
Geen van de vier zonen van Jaap en Nel koos ervoor om boer te worden, maar de tweede zoon, Anton Hofslot, wilde wel graag in de boerderrij blijven wonen. Hij kocht in 1994 voor de volle mep zijn andere broers uit. Van die tijd af werd de boerderij aan de agrarische bestemming onttrokken en kreeg een woonbestemming.
Anton is een echt buitenmens. Hij verdient zijn geld als onderwijzer en zijn vrije tijd gaat hoofdzakelijk allemaal op aan zijn hobby, het fokken van IJslandse paarden. Een oersterk paardenras. Het ras is bekend omdat het van nature wel vijf soorten gangen heeft van hoe zij zich voortbewegen. Het gewone paard kent drie gangen, de stap, draf en galop en het IJslandse paard heeft er nog twee meer, de telgang en de tölt. Met de tölt heeft het paard altijd een voet aan de grond. Het paard maakt geen schokbewegingen en je zit er heel rustig op. Je kunt al het ware met een glas bier in de hand een snelle rit maken zonder een druppel te morsen vertelt Hofslot. 
Om zijn financiele positie iets op orde te krijgen verkocht Anton Hofslot het voorhuis van de boerderij aan Smeeing en bleef zelf in het achterhuis wonen.Toen huis en erf zijn gespitst heeft Hofslot zijn woongedeelte wat aangepast. Er is aan de Amersfoortse kant een eigen oprit gemaakt en het achterhuis is volgens Hofslot zo geconserveerd dat het hele pand nog duidelijk het aanzien van de boerderij van zijn ouders heeft. Over deze aanpassingen is Hofslot in de clinch gekomen met de gemeente , omdat hij geen vergunningen had aangevraagd en de wijzigingen niet passen in het bestemmingsplan. Er loopt nog een gerechtelijke proceduremaar zowel de Raad van State als de gemeente heeft inmiddels gesteld, dat hij de illegale objecten moet afbreken. Terug naar de foto. Er is deze keer niets verdwenen, integendeel . Wie vanuit Amerfoort over de Birkstraat Soest nadert ziet links en rechts boerderijen en weet dat hij een boerendorp binnenrijdt. De boerderijen stonden er al toen bovenstaande foto bijna een eeuw geleden is gemaakt en staan er staan er nu nog , bewoond vaak door dezelfde boerenfamilies van toen. Keurig onderhouden en geconserveerd. Vanaf de weg zijn geen veranderingen te zien.Maar de meeste Soester boeren boeren niet meer en zijn burgers geworden met net iets andere wensen. Hopelijk staan de boerderijen er over een eeuw nog net zo bij als op bovenstaande foto en zeggen de mensen als zij Soest over de Birkstraat naderen in hun fluisterauto‘s "wat een fantastisch mooie entree, je kan wel zien, ooit was Soest een boerendorp".

---

Heeft u aanvullende informatie bij dit artikel, gelieve contact met ons op te nemen

Verdwenen Soest is mede mogelijk gemaakt door