Sprookjestuin van Dirk Huurdeman

Gepubliceerd 11-06-2008

Vandaag in Verdwenen Soest een foto van Sprookjesland. De sprookjeland is ontstaan in de voortuin van het huis aan het begin van de Schoutenkampweg. In 1917 kwam het echtpaar Huurdeman er wonen met hun drie kinderen. In onze herinnering was het soort boerderij met een grote schuur. Vader huurdeman stond te boek als tuinman maar hij verzamelde ook vodden lompen en metalen in een grote schuur naast het huis. 

Zoon Dirk is degene geweest die de sprookjestuin heeft doen ontstaan. Dirk had in de oorlog een zware herzenschudding opgelopen tijdens het werk aan het kolengat aan de spoorlijn in Den Dolder. Het kolengat was een soort overslagplaats , een zijlijntje van het grote spoor waar de kolen die met de trein werden aangevoerd. Vanuit de goederenwagens werden de kolen met lorries verder getranporteerd naar de eigen centrale van de Willem Arntshoeve. Dirk liep daar in de oorlog tijdens het werk een zware herzenschuuding op . De herzenschudding is toen verwaarloosd met het droeve gevolg dat hij daarna nooit meer aan de slag is kunnen komen. Dirk leefde verder in een droomwereld vertelde indertijd zijn zuster.Het werken aan een Sprookjesland is daarna zijn lust en zijn leven geworden.In de sprookjestuin legde hij ook vijvers aan. Van gebroken glasplaten, die hij kreeg van de firma Brandsma, sierde hij het geheel op. Een prachtig gezicht. Dirk had verschillende groepen gemaakt, o.a. een prieel met Sneeuwitje en de dwergen, een Gouden koets met Beatrix, Margriet en Pieter van Vollenhoven en een Alice in het Wonderland. Dirk overleed in 1976, zijn ouders waren al eerder gestorven. De eigenaar heeft het laten slopen omdat hij geen toestemming kreeg er naar zijn ideeen een dubbele woning te laten bouwen. De Sprookjestuin verdween tussen de struiken en het onkruid. 

Het terrein strekte zich uit van de Schoutenkampweg tot aan de Eikenlaan.Aan de zijde van de Eikenlaan op nummer 65 was de eigenaar al in 1959 oorspronkelijk een kleine chemische industrie met de naam “Randstad” begonnen.. Sluipenderwijs was het bedrijf steeds groter geworden. 

Lozen chroom
In 1964 begonnen de moeilijkheden, in het gemeentelijk riool geloosde afvalwater bevatte op een gegeven moment zoveel chroom , dat de werking van de rioolzuiveringsinstallatie erdoor werd ontregeld. Het bedrijf waar 25 mensen werkten had toestemming het afvalwater op het gemeentelijk riool te lozen maar toen het feit van te veel chroom boven water kwam, en dit bedrijf de boosdoener bleek te zijn ,werd de vergunning rap ingetrokken.Het bedrijf werd verplicht zelf maar voor de reiniging van eigen afvalwater te zorgen. In 1971 kwam het bedrijf zelfs landelijk in opspraak. Randstad Soest werd ervan verdacht het vervuilde afvalwater met tankwagens af te voeren en in de haven van Weesp te lozen. Het toemalige Tweede Kamerlid voor de P.v.d.A. Vredeling (later bekend minister van defencie) stelde over dit onderwerp een zevental vragen. 

Ook in Soest kwam het bedrijf weer in nieuwe moeilijkheden. Nu kwamen zij in aanvaring met de hinderwet. Mensen die op een paar meter afstand wonen klaagden over stank, die Randstad verspreidde. Verder klachten over geluidshinder en nachtelijke trillingen. Aardenwerk in kasten, deuren en ramen en ander huisraad komen van tijd tot tijd in beweging als enkele zware machines van het chemisch bedrijf in werking zijn .Zij zijn achteraf zo blijkt zonder vergunning te zijn aangeschaft. Een van de omwonenden zei dat de stank vooral wordt veroorzaakt door het in open lucht mengen van diverse chemicaliën. Een van de buurtbewoners heeft daardoor al zijn hele achtertuin verloren zien gaan.

Een weldadige rust 
Een dergelijk bedrijf kan in een woonbuurt niet gehandhaafd blijven. Omwonenden wilden het bedrijf weghebben, Randstad moest verdwijnen en verdween ook. Een weldadige rust in de buurt keerde weer.Dertig jaar lang lag het terrein tussen Schoutenkampweg en Eikenlaan braak, Een nieuwe eeuw brak aan en het terrein Randstad waar we Soest boze herinneringen aan hebben werd weer als in een sprookje tot leven gekust. De bodem werd gespoeld en gezuiverd en de bovenlaag deels afgegraven en er kwamen plannen om er 22 huisjes te gaan bouwen.
De huisjes staan er inmiddels en ze zijn allemaal verkocht. 22 huizen met Mansardedaken, daken met gebroken kappen die op de verdieping veel ruimte geven en aan de buitenkant enigszins het uiterlijk van een paddestoel hebben. De nieuwe bewoners waren zo enthousiast dat zij het smalle weggetje tussen de huizen de naam Mansardelaantje wilde geven. De gemeente had vooraf al de naam Lijsterbeslaan bedacht. In 2005 deed nieuwe bewoner Wim Boshuizen nog een poging het Mansardedak te eren maar het besluit Lijsterbeslaan stond vast. De straatnaam was al in de admininstratie van de gemeente verwerkt en werd niet meer gewijzigd ondanks het verzoek van de heer Boshuizen. 
Al met al is er niets meer te vinden van de Sprookjestuin van Dirk Huurdeman, ook aan de zwarte periode van biologisch chemische fabriek NV Randstad is een einde gekomen. Gelukkig is er iets moois voor in de plaats gekomen. Een prachtig buurtje. Wandelend door het Lijsterbeslaantje waan je je met een beetje fantasie in een sprookje.

---

Heeft u aanvullende informatie bij dit artikel, gelieve contact met ons op te nemen

Verdwenen Soest is mede mogelijk gemaakt door