Groenteboer Dorrestein aan Birkstraat

Gepubliceerd 13-04-1994

Groenteboer Dorrestein aan de Birkstraat
Velen van u hebben de foto van vorige week herkend: het woon-winkelpand van groenteboer Toon van Dorrestein aan de Birkstraat nummer 88. Op de plek waar het gestaan heeft, staat nu een dubbel woonhuis met de nummers 88 en 90,, en op 88 woont nog steeds mevrouw Van Dorrestein.
Het verhaal van het huis begint, zo is ons verteld, tijdens de Eerste Wereldoorlog. Ene Hannes Kinderdijk liet toen een stuk of wat van zulke huisjes bouwen wat hem 500 gulden er stuk kostte!. Hij woonde er als eerst, maar verhuisde omstreeks 1925 naar café De Kouden Hoek, Birkstraat hoek Eikenlaan. Het huis dat u op de foto ziet, werd toen betrokken door Klaas Roozendaal en zijn gezin. Klaas verkocht consumptie-ijs, dat hij bereidde in de uitbouw naast zijn huis, en dat hij met een kar uitventte.
Dat duurde zo’n jaar of acht. De Roozendaals verhuisden en voor hen in de plaats kwamen er mensen jit Brabant, de familie Van der Ven. Een paar jaar later werd de woning overgenomen door het echtpaar Van heiningen met hun twee zonen. Van Heiningen was tuinman en bleef maar een paar jaar voor hij naar de Lange Brinkweg ging. Aan  de Birkstraat kwam toen de familie Piet Reeringh, die in de aanbouw links een kruidenierszaak begon. Weer enkele jaren later, omstreeks het uitbreken van de Tweede Wereldoorlog, kwam er een schoenmaker te wonen, “een klein mannetje met een baardje”, aldus een omwonende  “die heel handig was en voor alles maar een rijksdaalder rekende”.
Nog in de oorlog, werd dit gezin opgevolgd door de familie Van Groningen waarvan vooral bekend is dat ze een draaiorgel bezat dat ze wel eens liet spelen. Toen zij er in 1946/1947 uittrokken werd het huis betrokken door A.J. (Toon) van Dorrestein en zijn vrouw Rie, dochter van groentehandelaar Wonder van de Lange Brinkweg. De aanbouw, die tot die tijd altijd de werkruimte was geweest, bouwden zo om tot woning, en de woning werd de winkel, met twee grote ramen en een deur opzij. Een tweede verbouwing, een paar jaar later, hield in dat er een nieuw dak op het huis kwam, een stukje hoger. Daardoor kon er ook op de verdieping gewoond worden .
De ‘Van Dorresteinen’ verkochten er groente en fruit, plus nog wat kruidenierswaren. Daarnaast was Toon een enthousiast duivenmelker – een liefhebberij die door zijn zoon Willem gedeeld zou worden.
Willem was ook degene van de vijf kinderen die de zaak voortzette toen Toon zich, halverwege de jaren zeventig, wilde terugtrekken. Besloten werd achter het oude huis een dubbel woonhuis te laten bouwen. Willem links, Toon en Rie rechts. Ruim een jaar later werd het pand uit 1915 gesloopt. Toon heeft nog bijna tien jaar kunnen genieten van het moderne wooncomfort. Rie woont er nog steeds. Ze herinnert zich de jaren in het oude huis als een gelukkige periode. Een tijd waarzin ze veel had, dat nu is weggevallen .
 

---

Heeft u aanvullende informatie bij dit artikel, gelieve contact met ons op te nemen

Verdwenen Soest is mede mogelijk gemaakt door